SINIFIMIZIN GÖZDE ÖĞRENCİSİ
17 yıllık öğretmenliğimde hiç gözde öğrencim olmadı. Olmadığı için hep velilerimle aram açıldı. Öğretmen velilerimle, arkadaşlarımla ilişkimiz kopma noktasına geldi. ÖRAV’la tanışana kadar bunun neden böyle olması gerektiğini velilerime anlatamamış. Her öğrencinin ayrı yetenekleri ve güzellikleri vardı. Ben oldukları halleriyle hepsini seviyordum. Hepsi gözde öğrencimdi. Sınıfta doğal liderler zaten çıkıyordu. Benim bir şey yapmama gerek kalmıyordu. Herkesin sorumlukları vardır. Herkes sınıfta bir işi olduğunu, bir katkısı olduğunun farkındadır. 23 Nisanlarda, cumhuriyet bayramlarında, yılsonu gösterilerinde sınıfça çıkardık/çıkarız. Başrol gerekiyorsa onlar en iyi yapacakları seçer zaten.
Şimdi arada sırada öğle sorunlar yaşıyorum velilerimle tabii ki. Bunu onların kişisel özelliklerine yoruyorum. Bir şeyi doğru yaptığınıza inanırsınızda nasıl açıklayacağınızı bilemesiniz yaa. Benim ki öyle bir şeydi sanırım. Artık onlara ne diyeceğimi daha iyi biliyorum.
- Biz bir takımız.
- Her birimiz elin bir parmağı, ağacın bir dalıyız.
- Bizde en iyisi yok. Birlikte olunca en iyisi oluyoruz.
Bugün yaşadığım bir olayı sizinle paylaşmak istiyorum. Bu konuyla mı ilişkili bilmiyorum. Yusuf Ziya Hocamın güncesini okur okumaz aklıma ilk gelen, gözümde canlanan bu olay oldu.
Sizi Fatma ile tanıştırmak istiyorum. Kaynaştırma öğrencim. Aslında özel eğitim iş okulunda olması gerekiyor. Ailesi iş okulundan ürktüğü için raporunu değiştirmişler. Şimdi bizim sınıfta. Bizden biri. Bu gün sınıfta ormanların korunmasına yönelik afiş çalışması yaptık. Fatma kendi grubunun yanı sıra bireysel bir çalışmada yapmış. O da sunum yapmak istedi. Hiç konuşmadı, sadece resmini gösterdi. Arkadaşları konuştu onun yerine. Hepimiz hepimizin gözdesiydik çünkü. Neler mi söylediler?
Öncelikle alkışladılar. Sonra “ağacın harika olmuş” dediler. Kendi grup arkadaşları “bize de bir çiçek çizdi” dediler. Yan gurup “gelip bize de bir ağaç çizdi çok güzeldi” dediler. ben birşey sormamıştım. Onlar kendileri dile geldi. Fatma okuma yazma bilmiyor. “elat” seslerini biliyor. Birleştiremiyor. 20’ ye kadar sayabiliyor. Daireyi ve üçgeni tanıyor. Birde renkleri. Hepimizin gözdesi.
İyi ki bizim sınıfta gözde öğrenci yok. (Şimdi aklıma bir soru takıldı acaba öğrencilerimde aynı fikirde mi?)
NOT:Sınıfımızda haftanın 3 günü 5 tane öğretmen adayını ağırlıyoruz. Fotoğraflardaki yetişkinler geleceğin sınıf öğretmenlerinden.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...